توبه سه قسم است:

1- توبه عموم مردم

2- توبه انبياء، به خاطر ترك اولي كه از آن سر مي‏زند، مانند توبه آدم، يونس، يعقوب و يوسف(ع)

3- توبه خواص كه توبه معصومين(ع) است. آنان از توجه به غير خدا توبه مي‏كنند؛ يعني اميرالمومنين(ع) وقتي غذا مي‏خورد يا اطفاي شهوت مي‏كند و .. از آن عالم وحدت به عامل كثرت مي‏آيد وهمين براي او گناه و توجه به غير حق است. اگر مي‏بينيم حضرت زهرا(س) از خوف خدا به اندازه‏اي گريه مي‏كند كه از اشك چشمش شيشه‏اي پر مي‏شود براي همين است كه چند لحظه‏اي توجه به غير حق داشته است.

علي(ع) دردل شب مي‏نالد و نسبت گناه به خودمي‏دهد و دعاي كميل پر از اين نسبت‏ها است، عده‏اي تصور مي‏كند علي(ع) آن مطالب را براي آموزش ما فرموده است، حال آن كه اين برداشت درست نيست، بلكه علي(ع) آن سخنان را براي خودش فرموده است، اين به آن معنا نيست كه نعوذبالله علي(ع) گناه كرد و از گناهانش توبه مي‏كند وچنين نيست كه حضرت ترك اولي كرده باشد،معصوم(ع) از توجه به غير حق توبه مي‏كند و از خداوند طلب عفو و بخشش مي‏نمايد.

آري، آن توقعي كه از معصوم هست از انبيا نيست و آن توقعي كه از انبياء هست از علما نيست و همچنين انسان انتظار و توقعي كه از علما و دانشمدان دارد از عامه مردم ندارد. به همين ترتيب مقايسه كنيد تا برسيد به خودتان، و توجه داشته باشيد كه عموم مردم توقع و انتظاري كه از مسئولان اداره‏ها دارند از كارمند معمولي ندارند و همينطور سلسله مراتب ديگر.